Naast het entreegebouw ligt de educatieve vijver van Trésor. Iedere keer als onze boswachters een kijkje nemen, worden ze verwelkomd door een opvallende verschijning: de knalroze korenbout (Orthemis discolor).
De libel is ongeveer 5 cm lang. Het mannetje is gemakkelijk te herkennen aan zijn oudroze kleur, waarbij het borststuk meer paarsachtig lijkt. Het vrouwtje is bescheidener van kleur en heeft een bruine tint, met een donker borststuk met een gele band tussen de vleugels.
Dit is de eerste soort die de educatieve vijver heeft gekoloniseerd. Hij is bovendien het hele jaar door te zien is – niet te missen dus! Iets meer dan tien individuen vliegen boven de vijver. Ze jagen er en planten zich voort. De mannetjes achtervolgen elkaar in de hoop de aanwezige vrouwtjes te bemachtigen. Onmiddellijk na het paren begint het vrouwtje eieren te leggen door zich aan het wateroppervlak te positioneren en met tussenpozen haar eieren uit te stoten, waarbij ze het uiteinde van haar achterlijf steeds een klein beetje onderdompelt.
Dit is de eerste soort die de educatieve vijver heeft gekoloniseerd. Hij is bovendien het hele jaar door te zien is – niet te missen dus! Iets meer dan tien individuen vliegen boven de vijver. Ze jagen er en planten zich voort. De mannetjes achtervolgen elkaar in de hoop de aanwezige vrouwtjes te bemachtigen. Onmiddellijk na het paren begint het vrouwtje eieren te leggen door zich aan het wateroppervlak te positioneren en met tussenpozen haar eieren uit te stoten, waarbij ze het uiteinde van haar achterlijf steeds een klein beetje onderdompelt.
Orthemis discolor staat bekend om zijn weinig veeleisende habitatvoorkeur en kan worden aangetroffen in moerassen, kanalen en plassen aan de rand van wegen, zowel in schone als licht vervuilde omgevingen. De soort heeft een breed verspreidingsgebied, van Zuid-Texas tot Argentinië.
Maar let op, ondanks zijn veelvoorkomendheid kan deze soort worden verward met andere soorten. Een andere vrij algemene soort lijkt er veel op: Orthemis sulphurata. Hij heeft dezelfde uitstraling, dezelfde oudroze kleur, maar het borststuk van de laatste heeft zwarte en gele insluitsels en contrasterende monddelen.
Om de soorten goed te kunnen identificeren, hoeven de boswachters ze gelukkig niet te vangen. Met een goede camera en wat geslaagde foto’s van de kop en het borststuk, ben je er al snel uit!
