Stel je het eens voor: een ruimte van 1 bij 2 meter, stenen muren, een houten plank dat als bed en bank fungeert, en een plafond dat uit niet meer bestaat dan een paar ijzeren tralies. Blootgesteld aan de elementen en – misschien nog erger – muggen. Dat is Bagne des Annamites. Wie zaten er en waar kwamen ze vandaan?
Het ontstaan van Bagne des Annamites
Het moet een hel zijn geweest om gevangen te zijn geweest in Bagne des Annamites. Het was er hard werken. Tijdens een boswandeling breekt je al het zweet uit en word je soms gek van het gezoem van muggen. Maar om er permanent te leven en er te worden afgebeuld…
Dat was de realiteit voor zo’n 400 Annamieten. De gevangen waren veelal mensen uit de regio Annam, in wat we nu kennen als Vietnam. Dit was ooit een Franse kolonie en iedereen die zich tegen het Franse regime keerde, werd als politieke gevangene gedeporteerd naar Frans-Guyana.
Camp Crique Anguille
Toen de eerste gevangenen aankwamen in 1931, stond er nog helemaal geen gevangenis. De Annamieten hebben die zelf moeten bouwen. De Fransen hadden bewaking ‘geïmporteerd’ uit Senegal. En gezamenlijk hadden zij twee taken: ten eerste moesten zij een gevangenis bouwen en ten tweede moesten zij helpen het binnenlandse gebied Inini te ontwikkelen.
De gevangenis van de Annamieten begon ooit als Camp Crique Anguille, oftewel het kamp langs de kreek Anguille. De kreek heet waarschijnlijk zo omdat het er wemelde van de elektrische sidderalen. In de volksmond is het echter gevangenis van de Annamieten gaan heten, Bagne des Annamites.
Vanaf 1939 werden de laatste gevangen in fases vrijgelaten en in 1945 werd de gevangenis officieel gesloten. De gevangenis werd teruggegeven aan de natuur.
Van gevangenis naar natuurgebied
Bagne des Annamites bestaat net als het reservaat Trésor uit verschillende ecosystemen. Het deel rond de nederzetting en de gevangenis is ooit gekapt geweest, dus dat is nu secundair bos. Dat betekent dat er weinig dikke bomen te vinden zijn en dat het er soms moeilijk te manoeuvreren is. Daaromheen is het bos primair, variërend van droog hooglandbos en moerasbos tot savannes en vloedbos langs de rivier Tonnégrande.
Het gebied is uitzonderlijk vogelrijk. En ook qua plantensoorten staat er een hoop bijzonders tussen. Waaronder de vrij zeldzame palm Bactris nancibaensis en de oude logoplant van Stichting Trésor, Anaphyllopsis americana. Benieuwd naar de laatste soorten die we aan de toch al indrukwekkende lijst hebben kunnen toevoegen? Lees hier meer!
Anaphyllopsis americana, foto Wim van der Ende
Het gebied heeft een oppervlakte van ongeveer 250 hectare. In 2013 werd het gebied officieel een beschermd natuurgebied en kreeg de Association Trésor de eer om het te gaan beschermen. En dat is volledig mogelijk gemaakt door de donateurs in Nederland. Hoor je daar nog niet bij? Het is nooit te laat om in actie komen voor het behoud van het regenwoud!
Ga terug naar het overzicht